De Staatsliedenbuurt, kortweg de Staats, is een buurt met een eigen karakter, gevormd door zijn geschiedenis. Rond de wisseling van de 19e op de 20e eeuw gebouwd als antwoord op de snelle groei van de stad. Een zoveelste groeistuip zoals de stad die vanaf haar ontstaan kende. En op dit moment weer. Voor de bouw van de Staatsliedenbuurt werden de sloten van de weilanden van toen gedempt: dat zijn de straten van nu. Ooit de rand van de stad, met ook veel industrie die net als weilanden plaats maakte voor woningen. De laatste transitie werd pas twintig jaar geleden afgerond met de woningbouw langs de Kostverlorenvaart, en op het gemeentelijk waterleidingbedrijf (GWL). Met als kers op de taart een nieuw cultuurpark op het gasfabriekterrein. Als golven van de branding liet elke periode zijn sporen achter. Bloei en verpaupering volgden elkaar op. In de jaren zeventig lieten huisbazen gods water over gods akker lopen. Het achterstallig onderhoud was enorm. Woningen werden verlaten en dichtgetimmerd. Bewoners vertrokken naar Purmerend en Lelystad. Maar krakers maakten van de nood een deugd en braken de woningen openden en herstelden ze zo goed en zo kwaad als dat ging. Na een eerste periode van sloop-nieuwbouw (Noord-Oost punt) werd ingezet op Behoud en Herstel na aankoop van panden door gemeente en corporaties. Ook verpauperde bedrijventerreinen langs de Kostverlorenvaart – stille getuigen van de bloeitijd uit de Gouden Eeuw – werden bebouwd en konden bewoners van de oude woningen doorschuiven naar nieuwe huur- en koopwoningen. Volop beweging dus. Nu zijn we weer een golfslag verder en opnieuw kraakt de woningmarkt in haar voegen. Starters verlaten met tegenzin de buurt, vaak de stad uit. Nieuw koopkrachtig publiek trekt binnen. De winkelstraten veranderen mee, maar hebben het ook zwaar door de concurrentie van internet. Wat betekent de optelsom van al deze bewegingen voor de buurt? Het langzame einde van een unieke buurt, of nieuwe kansen? Of blijft alles bij het oude? Praat mee, doe mee.