Winne

20 keer verhuisd maar nu alweer meer dan 20 jaar in de Staatsliedenbuurt 

‘’ Als ik kijk naar wat ik leuk zou vinden zou ik graag de hippietijd weer wat terug zien. Dat het leven weer wat meer op straat afspeelt. Als ik de deur uit stap dan is het gewoon stil [nu]. Ik mis de beweging.’’

Winne resideert sinds 2002 in de Van Boetzelaerstraat. In gesprek met Winne valt op, deze vrouw is reislustig, strijdvaardig, veelzijdig, een persoon van de wereld en nog veel meer. 

We ontmoeten Winne op het terras van Café Nassau, een lieve en ergens ook een mysterieuze vrouw. Haar zachte karakter en vriendelijke stem maakt haar tot een erg fijne gesprekspartner. In het gesprek met haar valt op dat ze in haar leven heel vaak is verhuisd. Over elk bewoond adres heeft ze inspirerende verhalen. Op elke plek heeft ze iets geleerd en neemt ze iets mee naar een volgende bestemming. 

Laatste woongroep, sta-caravan, Van Boetzelaerstraat

Net buiten Amsterdam bewoont Winne een sta-caravan. De sta-caravan kocht ze destijds en plaatste ze ten noorden van de stad. Daar heeft zij even gewoond. Vervolgens kon ze haar entree maken binnen een woongroep. Ze denkt te kunnen herinneren dat haar leeftijd uiteindelijk de reden is geweest dat ze de woongroep moest verlaten. Voor het eerst kwam ze terecht in het ‘woonsysteem’, via een oud krakerscontact is zij een woning in de Staatslieden gaan bezichtigen. Ze accepteer de woning op 1-hoog in de Van Boetzelaerstraat. 

Staatsliedenbuurt, een associatie van agressie en geweld

Winne is in haar levensloop vervlochten met de krakersbeweging in Nederland. Maar het imago van de krakersbeweging in de Amsterdamse Staatslieden heeft haar nooit aangetrokken. “In 2002 kende ik de wijk voornamelijk van de krakersbeweging, het was naar mijn idee donker.” “Ik associeerde de Amsterdamse beweging vooral met geweld.“ In 2002 krijgt Winne een woning toegewezen in de Van Boetzelaerstraat. Ze denkt op dat moment dat ze deze woning voor ongeveer een half jaar zal bewonen. 

Een creatief, activistisch en wereldse bestaan

Winne is een Rotterdamse. Waar ouders normaliter een empty-nest krijgen, loopt dat in het leven van Winne Anders. Op een bepaald moment gingen haar ouders het huis uit. Ze blijft wonen in haar ouderlijk huis samen met haar zus. 

Na Rotterdam is Antwerpen haar eerste bestemming waar ze een kunstacademie van binnen ziet. Ze stort zich op de leer van olieverfschilderingen. Ze zat op dat moment in een relatie, was ook verloofd, en volgde een avond-weekend opleiding. Toen de ‘grote dag’ dichter en dichterbij kwam, kwam er ook een einde aan de relatie en vertrok ze naar Lier. In Lier heeft Winne haar eerste expositie. Ze verkoopt goed, heel goed. 

Vanuit Lier gaat ze wonen in Wenen, daar volgt ze weer (kunst) opleidingen, o.a. de sociale academie. Ze stort zich op het vervaardigen en ontwerpen van wandkleden maar komt ook in aanraking met haar activistische vuur. In Wenen loopt ze mee met haar eerste vrouwenmars. 

Terug in Rotterdam zet zij de eerste vrouwenboekhandel op, dompelt ze zich onder in de kraakbeweging, gaat wonen in een woongroep en wordt (natuurlijk) muzikant. Ze speelt in een band die later op vele (krakers)plekken haar toegangsticket zal worden. Winne is totaal zo’n 10 jaar actief geweest binnen de kraakbeweging. 

Liefde voor latijns-Amerika

Door een mooi project over drinkwater in Nicaragua én haar reislust is Winne bekend met de Latijns-Amerikaaanse cultuur. Aangekomen in Amsterdam initieert en presenteert zij de radiozender Corazon. Ze komt zo (weer) in aanraking met de Latijns-Amerikaanse community, dat doet haar goed. 

Een vrouw van de wereld in de Van Boetzelaerstraat

“Ik kom graag in het oude deel van het Westerpark, de kroegjes in de wijk vind ik erg leuk.  Bij de bakkerswinkel haal ik bijvoorbeeld graag koffie en drink ik dan buiten op, bij Pieter de Gruyter kom ik graag, Back to Black maar ook Coffee Roastery. Ik schilder in de Buurtwerkplaats, dat is ook wel echt mijn binding met de buurt. Op dit moment schilder ik een reiger, vanuit de filosofie dat de vleugels, ook van de reiger, voor mij refereren aan engelen. ‘’

Winne is als geen vogel te vangen, toch woont ze al ruim 20 jaar in de Amsterdamse Staatslieden, een plek waar ze nooit van had gedacht om zo lang te wonen. 

Tekst | Harold Kreuk

Beeld | Nikki Fiorella