Aloys Ginjaar
Bewoners sinds de Jaren ‘90
‘’Onderweg daar [CoffeeRoastery] naar toe, of als ik op straat wandel dan roept er altijd wel iemand mijn naam of zeggen mensen mij gedag.’’
Aloys is geboren in 1946 en is vernoemd naar zijn opa, jarenlang heeft hij gewerkt als succesvol fotograaf en woont sinds 1992 aan de Haarlemmerweg in de Amsterdamse Staatsliedenbuurt.
Van de Staatslieden, via New York naar Tokio
Aloys vertelt dat doordat zijn broer ooit een reischeque won ter waarde van maar liefst 1000 euro hij terecht kwam in New York. Zijn broer was van mening dat Aloys het als fotograaf in Amerika vast zou gaan maken. In 2009 bezoekt hij voor het eerst deze bijzondere stad en in 2011 organiseerde hij een tentoonstelling tijdens een festival in de bekende buurt Brooklyn. Zijn liefde voor deze stad is hiermee een feit. Door zijn werk in New York belandt hij later ook voor werk in Tokyo.
In de woonkamer van de fotograaf hangen bijzondere beelden die een glansrijk beeld geven van zijn carrière. Ik herken een beeld aan de muur die ik ter voorbereiding op het interview tegenkwam in de Google resultaten. De foto is een kosmopolitisch beeld dat je trekt in de hectiek en grootsheid van een stad. Het is niet direct duidelijk wat je ziet, maar je ziet passanten in een decor die abstract aanvoelt. Voor mij werd het duidelijk toen ik op de foto de Nicolaas Basiliek herkende en zo wist: dit moet het Centraal Station van Amsterdam zijn en de foto is gemaakt in de weerspiegeling van een tram. Aloys vertelt dat hij deze foto maakte ten tijde van de bouw van de Noord-Zuidlijn in 2005.
Autodidact fotograaf
Aloys kreeg zijn eerste camera toen hij 14 jaar oud was. Dat herinnert hij zich nog goed, dat kun je aflezen aan de manier hoe hij dat vertelt. Hij legt uit dat hij een tamelijk terughoudend en een wat verlegen jongetje was in die tijd. De camera voelde als een instrument om de wereld mee te veroveren. ‘Dat verlegen karakter heeft mij in het werk overigens nooit in de weg gezeten, als fotograaf ben ik nooit verlegen geweest.’
‘Mijn camera bracht mij het bewijs dat ik inderdaad anders zie. Los van welke opleiding dan ook, ik zie klaarblijkelijk anders dan anderen, en met de camera leg ik dat vast. Dat is niet iets dat je kunt opdoen op een academie, dat moet gewoon in je zitten.’
Anekdote in in het Rijksmuseum
In de 70-jarige jaren liep ik eens naar het Rijksmuseum en ben ik in een hoek gaan zitten om vervolgens de museumbezoekers vast te leggen. Op een gegeven moment word ik aangesproken door de beveiliging die mij vraagt: “Are you looking for the toilet, sir?”
Influencer avant la lettre
Aloys heeft jarenlang fotograafavonden georganiseerd in het centrum van Amsterdam. Hier bracht hij fotografen bij elkaar voor ontmoeting, om van gedachten te wisselen en elkaar te inspireren. Dat deed hij maar liefst 214 avonden in café Kalkhoven tegenover de Westertoren. Hij informeerde het netwerk daarnaast over ontwikkelingen in de wereld van de fotografie.
Hij vertelt enorm bevlogen over deze avonden, vol overtuiging en met veel passie voor het vak. Ik leg hem uit dat anno 2023 we dat een influencer noemen. Hij lacht maar kan zich daar wel in vinden.
Aan de Haarlemmerweg
De woning van Aloys is overladen van licht. Vanuit zijn woonkamer heeft hij uitzicht op de groene kleuren van het Westerpark. Het is hem opgevallen dat niet alleen het park de afgelopen jaren een stuk groener is gekleurd maar dat ook het aantal bezoekers enorm is toegenomen.
Gert
Aloys krijgt hulp uit de buurt. Gert is een mantelzorger die ondersteunt en helpt met diverse activiteiten in huis. Hij komt een paar keer per week langs en als ik Aloys vraag naar wie hij bewondert komt hij uiteindelijk uit op Gert. Ook Gert woont in de Staatsliedenbuurt.
Zijn favorieten uit de buurt?
Een fotograaf die aan het Westerpark woont kun je niet, niet vragen naar het fotofestival Unseen. De naam voelt wat discutabel voor hem, maar hij is helemaal gek op de ‘Bookstore’ die wordt ingericht tijdens het festival. “Dat is de leukste ruimte van het festival”
‘Gisteren was ik nog bij CoffeeRoastery, daar kwam ik vroeger overigens veel vaker. In deze koffietent hebben ook nog eens foto’s van mij gehangen. Onderweg daar naar toe, of als ik op straat wandel dan roept er altijd wel iemand mijn naam of zeggen mensen mij gedag.’
Wat kunnen we nog van Aloys verwachten?
Zijn verlegenheid speelt parten wanneer ik hem vraag naar een overzichtstentoonstelling van zijn werk. Hij legt uit dat hij nog heel graag eens boek zou willen uitbrengen met de titel: De zomer van 75. ‘In deze zomer heb ik veel dia’s gemaakt die een bevriend uitgever zou willen bundelen om vervolgens uit te geven als boek.’
Een greep uit zijn carrière
- Het werk van Aloys verscheen maar liefst drie keer in het World Press Photoboek
- Verkocht via Art Unlimited 130.000 ansichtkaarten met een foto uit zijn werk
- Schoot een prachtig beeld van nummer 14, Johan Cruyff
‘Lang leven het leven, dat is mijn credo’
Tekst | Harold Kreuk
Beeld | Nikki Fiorella
